داستان به وجود آمدن کارت های زرد وقرمزدرفوتبال
امروزه عبارت "کارت قرمز نشان دادن" به قدری متداول شده که در بسیاری از موقعیت های غیر فوتبالی هم به کار برده می شود و همه اینها به خاطر چراغ راهنمایی و رانندگی خیابان کنسینگتون های است.
جرج کامینگ" اسکاتلندی مدیر داوران پروژه آینده کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) که از داوران صاحب نام سابق است در این باره توضیح می دهد.
کارت های زرد و قرمز علائم معمولی نه تنها در فوتبال بلکه در بسیاری از رشته های ورزشی دیگر هستند که از نظر اعلام تصمیمات داور به بازیکنان و تماشاگران اهمیت دارند.
اما با توجه به اینکه زمان زیادی از به وجود آمدن این کارت ها نمی گذرد، چطور این تکه های رنگی پلاستیکی به این آسانی شناخته و به عنوان بخشی از فوتبال پذیرفته شده اند؟
"کن استون" یکی از داوران فیفا بود که در جام جهانی 1962 شیلی قضاوت کرد.
او در سال 1963 بازنشسته شد و سپس فعالیت خود را به عنوان رییس کمیته داوران فیفا آغاز کرد. او ریاست این کمیته را از سال 1970 تا 1972 بر عهده داشت.
استون در جریان جام جهانی 1966 انگلیس، مسوولیت داوران را بر عهده داشت و در بسیاری از اتفاقات جنجالی درگیر می شد.
در این رقابت ها "آنتونیو راتین" کاپیتان تیم ملی آرژانتین توسط "رودی کریتلین" داور آلمانی اخراج شد اما از ترک زمین ممانعت کرد.
در نهایت کن استون وارد زمین شد و او را متقاعد کرد از بازی بیرون برود.
بعد از این مسابقه ابهاماتی هم در مورد اخطار به دو بازیکن انگلیسی به نام های "جک و "بابی چارلتون" به وجود آمد.
این ابهامات استون را به فکر واداشت و این داستان ادامه داشت تا اینکه وی هنگامی که مشغول رانندگی در خیابان کنسینگتون های در غرب لندن بود، پشت یک چراغ راهنمایی و رانندگی قرار گرفت.
چراغ اول از سبز به زرد تغییر رنگ داد و سپس قرمز شد. این همان پاسخ سوال های او بود. زرد برای اخطار و قرمز برای توقف.
کارت های زرد و قرمز در جام جهانی دوره بعد در مکزیک مورد استفاده قرار گرفتند و به تدریج جای خود را در دنیای فوتبال باز کرده و پذیرفته شدند.
در سال 1993 استفاده از کارت های زرد و قرمز به عنوان بخشی از قوانین فوتبال در آمد.
امروزه عبارت "کارت قرمز نشان دادن" به قدری متداول شده که در بسیاری از موقعیت های غیر فوتبالی هم به کار برده می شود و همه اینها به خاطر چراغ راهنمایی و رانندگی خیابان کنسینگتون های است.
ایرنا
جرج کامینگ" اسکاتلندی مدیر داوران پروژه آینده کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) که از داوران صاحب نام سابق است در این باره توضیح می دهد.
کارت های زرد و قرمز علائم معمولی نه تنها در فوتبال بلکه در بسیاری از رشته های ورزشی دیگر هستند که از نظر اعلام تصمیمات داور به بازیکنان و تماشاگران اهمیت دارند.
اما با توجه به اینکه زمان زیادی از به وجود آمدن این کارت ها نمی گذرد، چطور این تکه های رنگی پلاستیکی به این آسانی شناخته و به عنوان بخشی از فوتبال پذیرفته شده اند؟
"کن استون" یکی از داوران فیفا بود که در جام جهانی 1962 شیلی قضاوت کرد.
او در سال 1963 بازنشسته شد و سپس فعالیت خود را به عنوان رییس کمیته داوران فیفا آغاز کرد. او ریاست این کمیته را از سال 1970 تا 1972 بر عهده داشت.
استون در جریان جام جهانی 1966 انگلیس، مسوولیت داوران را بر عهده داشت و در بسیاری از اتفاقات جنجالی درگیر می شد.
در این رقابت ها "آنتونیو راتین" کاپیتان تیم ملی آرژانتین توسط "رودی کریتلین" داور آلمانی اخراج شد اما از ترک زمین ممانعت کرد.
در نهایت کن استون وارد زمین شد و او را متقاعد کرد از بازی بیرون برود.
بعد از این مسابقه ابهاماتی هم در مورد اخطار به دو بازیکن انگلیسی به نام های "جک و "بابی چارلتون" به وجود آمد.
این ابهامات استون را به فکر واداشت و این داستان ادامه داشت تا اینکه وی هنگامی که مشغول رانندگی در خیابان کنسینگتون های در غرب لندن بود، پشت یک چراغ راهنمایی و رانندگی قرار گرفت.
چراغ اول از سبز به زرد تغییر رنگ داد و سپس قرمز شد. این همان پاسخ سوال های او بود. زرد برای اخطار و قرمز برای توقف.
کارت های زرد و قرمز در جام جهانی دوره بعد در مکزیک مورد استفاده قرار گرفتند و به تدریج جای خود را در دنیای فوتبال باز کرده و پذیرفته شدند.
در سال 1993 استفاده از کارت های زرد و قرمز به عنوان بخشی از قوانین فوتبال در آمد.
امروزه عبارت "کارت قرمز نشان دادن" به قدری متداول شده که در بسیاری از موقعیت های غیر فوتبالی هم به کار برده می شود و همه اینها به خاطر چراغ راهنمایی و رانندگی خیابان کنسینگتون های است.
ایرنا
+ نوشته شده در پنجشنبه سیزدهم مرداد ۱۳۹۰ ساعت 17:6 توسط میثم
|
